Wzorzec rozwoju dziecka urodzonego przed czasem jest inny niż w przypadku noworodka urodzonego zgodnie z planowanym terminem. Dzieci urodzone przedwcześnie żyją początkowo w warunkach sztucznych. Narażone są na wiele powikłań zarówno w okresie zaraz po narodzinach, jak i w przyszłości.

 

prof. Ewa Helwich - Krajowy Konsultant w dziedzinie Neonatologii

 

– Zdecydowana większość dzieci urodzonych przedwcześnie rozwija się prawidłowo i dogania swoich rówieśników urodzonych o czasie. Jest też grupa takich, która wymaga specjalnej opieki. Żeby wszystkie potencjalne możliwości takiego dziecka urodzonego przedwcześnie móc wykorzystać, musimy stworzyć dla niego specjalny rodzaj opieki takiej, żeby w odpowiednim czasie zwrócić uwagę na pewne czasami nawet drobne nieprawidłowości, które w czasie mogą narastać, które mogą sprawić, że w przyszłości to dziecko nie będzie mogło dołączyć do swoich rówieśników w tej samej klasie – podkreśla profesor Ewa Helwich, Krajowy Konsultant w dziedzinie Neonatologii.

Dziecko urodzone przedwcześnie to dziecko, którego poród odbył się między 22. a 37. tygodniem ciąży. Poród przed 22. tygodniem ciąży uznawany jest za poronienie, ponieważ organizm dziecka nie jest jeszcze przystosowany do prawidłowego funkcjonowania poza organizmem matki. Dzieci urodzone przedwcześnie muszą przebywać w inkubatorze, który ma zapewnić im bezpieczeństwo. Wcześniaki narażone są jednak na nieprawidłowy rozwój fizyczny oraz problemy zdrowotne.

– Dzieciom urodzonym przedwcześnie grozi bardzo wiele powikłań. Najlepszym modelem opieki nad dziećmi urodzonymi przedwcześnie jest model opieki konsultacyjnej. W pierwszym roku życia 4 wizyty, w drugim i trzecim roku 3 wizyty u wysokiej klasy specjalisty. Najlepiej, by dziecko było badane przez kardiologa, neurologa, okulistę, rehabilitanta, lekarza znającego następstwa wczesnych powikłań (neonatologa) – mówi agencji informacyjnej Newseria Lifestyle profesor Ewa Helwich, Krajowy Konsultant w dziedzinie Neonatologii.

Dzieci urodzone przedwcześnie potrzebują opieki oraz nadzoru specjalistów, by szybko wykryć możliwe nieprawidłowości rozwoju. Pomocne przy diagnozowaniu problemów zdrowotnych dziecka są badania dotyczące oceny jakości wykonywanych przez dzieci ruchów.  Mowa tu o spontanicznych ruchach, które każde dziecko wykonuje tak samo, stąd nazwa „globalne wzorce ruchowe”.

Ruchy dziecka powinny obejmować całe ciało, zaczynają się od kontroli głowy dziecka, skupienie wzroku, zwiększenie siły mięśni, okrężne ruchy kończyn. Za nieprawidłowe ruchy uznaje się złą synchronizację ruchową, szarpane ruchy, brak płynności ruchowej.

Dodatkowo o nieprawidłowościach w rozwoju dziecka mogą świadczyć: różna aktywność po stronach ciała dziecka, zaciskanie dłoni w  piąstkę z kciukiem w środku, brak stabilizacji głowy lub jej stała stabilizacja, bezwład ciała, brak napięcia mięśniowego, problemy z unoszeniem się na rączkach, brak reakcji na światło po 3. miesiącu życia, brak chęci nawiązywania kontaktu z otoczeniem, błędny model siadania.

Noworodek jest badany przez lekarzy zaraz po urodzeniu, w drugiej i trzeciej dobie życia przeprowadzane jest badanie przesiewowe, które ma pomóc we wczesnym wykryciu niektórych wrodzonych wad rozwojowych. Ponownie (pierwszy raz tuż po porodzie) przeprowadza się test Apgar, który pomaga ocenić, czy noworodek jest zdrowy. Nieprawidłowości w rozwoju pozwala wykryć także przyrost masy ciała dziecka. Lekarze badają także szczegółowo głowę noworodka, jej obwód, wielkość ciemiączek, twardość kości czaszki – szybko wykryte nieprawidłowości pozwalają na zastosowanie odpowiedniego leczenia.

Żródło: Newseria Lifestyle