Labioredukcja (nazywana również labioplastyką) jest zabiegiem polegającym na zmniejszeniu warg sromowych. Nieprawidłowości dotyczące budowy okolic intymnych wciąż są uważane za problemy wstydliwe i ukrywane przez kobiety wiele lat. Panie tłumią w sobie lęk przed odrzuceniem, brak akceptacji dla własnego ciała oraz niskie poczucie własnej wartości, co w skrajnych przypadkach może odcisnąć się bardzo silnym piętnem na zdrowiu psychicznym, życiu rodzinnym i towarzyskim. Tymczasem zabiegi labioplastyki to zabiegi stosunkowo proste i nie wymagające długotrwałej hospitalizacji.
Przyczyn występowania nieprawidłowości budowy w obrębie okolic intymnych jest wiele. Mogą one wynikać z uwarunkowań genetycznych i mają wówczas charakter wrodzony. Natomiast pojawienie się deformacji warg sromowych w późniejszym wieku często ma związek z przebytym porodem naturalnym, menopauzą lub nawet gwałtownym wzrostem masy ciała. Czasem występowanie przerostu warg sromowych mniejszych może mieć charakter pozorny związany z zanikiem warg sromowych większych, co jest uwarunkowane naturalnym procesem starzenia się tkanek.
Wskazania do wykonania labioredukcji
Operacje z zakresu ginekologii estetycznej powoli stają się w Polsce coraz bardziej popularne. Ważne jest jednak, aby decyzja o wykonaniu zabiegu wynikała z własnych potrzeb pacjentek. "Ważne jest, aby operacja nie wynikała z mody czy wpływu partnera. Sposób przedstawienia kobiecego ciała w mediach jest nierealistyczny. Tymczasem symetria w budowie krocza występuje rzadko" przekonuje lek.med Joanna Wojciula. Kiedy kobieta powinna zatem rozważyć poddanie się zabiegowi labioplastyki?
Głównym wskazaniem do wykonania zabiegu redukcji warg sromowych mniejszych jest występowanie przerostu warg sromowych z ewentualną współistniejącą asymetrią warg sromowych mniejszych, któremu towarzyszą trudne do zaakceptowania dolegliwości. Konsekwencje wynikające z nadmiaru tkanki warg sromowych mogą wpływać nie tylko na stan psychiczny kobiety, ale również dotkliwie obniżać jakość życia i codzienną aktywność. Tego rodzaju plastyka pochwy może mieć wpływ nie tylko na poprawę komfortu życia pacjentki, ale także na jej samopoczucie i komfort psychiczny.
Przerośnięte wargi sromowe często są przyczyną problemów z dobraniem pasującej bielizny, która nie będzie przyczyniała się do powstawania bolesnych otarć delikatnej skóry krocza. Z tych samych powodów niemożliwe bywa noszenie dopasowanych spodni czy też stroju kąpielowego. Ponadto, przerost warg sromowych może doprowadzić do występowania dolegliwości bólowych podczas oddawania moczu, a moczenie warg podczas mikcji wiąże się z koniecznością szczególnie uważnej i czasochłonnej higieny. Przerost warg sromowych obniża również satysfakcję z życia seksualnego lub wręcz uniemożliwia odbycie stosunku płciowego. Pacjentki często skarżą się na uczucie ściąganie warg w kierunku pochwy, powstawanie otarć oraz częstsze występowanie infekcji okolic intymnych. Wiele kobiet rezygnuje także z uprawiania sportu, ponieważ jazda konna czy jazda na rowerze wiążą się z występowaniem dotkliwych dolegliwości bólowych. W niektórych przypadkach nawet dłuższe przebywanie w pozycji siedzącej sprawia pacjentce trudności.
"Zabiegiem najczęściej zainteresowane są kobiety w wieku 25-35 lat, które chcą się poddać labioplastyce ze względów estetycznych." mówi dr Wojciula. Kobiety decydują się na zabieg, gdy przerośnięte wargi sromowe w znacznym stopniu uniemożliwiają codzienne funkcjonowanie lub odbijają się negatywnie na relacjach z partnerem. W kobiecie narasta stale uczucie wstydu i zażenowania oraz świadomość, że nie może w pełni z tego powodu cieszyć się życiem. "W Polsce jest to wciąż często temat tabu" -dodaje dr Wojciula.
Nie można także zapominać, że wieloletnie drażnienie okolic warg sromowych oraz związane z tym częstsze występowanie stanów zapalnych oraz urazów błony śluzowej predysponuje do wystąpienia zmian przedrakowych, a nawet raka sromu. Dlatego u starszych kobiet zabieg labioplastyki często wykonywany jest w ramach prewencji wystąpienia choroby nowotworowej.
Labioplastyk polega na chirurgicznym wycięciu nadmiaru tkanki tworzącej wargi sromowe oraz następczym zeszyciu brzegów rany, zwykle za pomocą szwów rozpuszczalnych. Pacjentka opuszcza klinikę zwykle po upływie doby, a przez kolejne 2-3 dni powinna prowadzić oszczędny tryb życia.