Schorzenia uroginekologiczne, w tym zaburzenia statyki (ang. pelvic organ prolapse – POP) i nietrzymanie moczu (ang. urinary incontinence – UI) istotnie wpływają na jakość życia kobiet (ang. quality of life), a dla lekarza są często wyzwaniem zarówno diagnostycznym, jak i terapeutycznym [1–4]. POP dotyczy ponad połowy kobiet powyżej 50. roku życia i zalicza się do najczęstszych wskazań operacyjnych. Ryzyko konieczności operacji z powodu schorzeń uroginekologicznych przed 80. rokiem życia określa się na 11–20 proc. [1–4]. Prognozuje się starzenie populacji, a w związku z tym przypuszcza się, że liczba kobiet z POP wzrośnie o 50 proc. w 2050 r. w porównaniu do 2010 r. [1–4]. Nietrzymanie moczu występuje u około 16 proc. dorosłych kobiet [1–6]. Wyróżnić można: wysiłkowe nietrzymanie moczu (WNM, ang. stress urinary incontinence – UUI), naglące nietrzymanie moczu (ang. urge urinary incontinence- UUI) lub połączenie obu – mieszane nietrzymanie moczu [5, 6].
Czytaj więcejMammodiagności wypełnią lukę?
- Szczegóły
Zainicjowano w Polsce nową nieinwazyjną metodę diagnostyczną, która służy do wykrywania zmian nowotworowych w piersiach. Chodzi o mammodiagnostykę – badanie palpacyjne, które wykonywane jest przez wyszkolonych masażystów.
Według specjalistów aż 7 proc. nowotworów da się zidentyfikować wyłącznie przez badanie fizykalne. Fundacja Centrum Innowacji i Rozwoju we współpracy z MB Kantar podają informacje, że aż 53 procent respondentek przyznaje, że lekarz ginekolog z własnej inicjatywy nie bada piersi. Tylko co trzecia pacjentka była informowana o samobadaniu. Dlatego eksperci uważają, że tę lukę mają wypełnić mammnodiagności i oferowana przez nich metoda klinicznego fizykalnego badania piersi w ramach profilaktyki nowotworowej.
Z szacunków wynika, że mammodiagności są w stanie rozpoznać już kilkumilimetrowe zmiany, podczas gdy samo badająca się kobieta guzy powyżej 1 cm średnicy. Badanie dotyczy nie tylko gruczołów piersiowych, ale również dołów pachowych, pod- i nadobojczykowych. Badania te wykonują specjalnie wyszkoleni przez interdyscyplinarny zespół ekspertów niewidomi lub słabowidzący masażyści i fizjoterapeuci, trwa ono ok. 30 minut. Nieodzownym elementem badania jest wywiad.